Του: Άλκη Κορρέ – Maritime Leadership School.Ποιο ειναι το κυριο γνωρισμα ενος FCC (First Class Charterer); Οποιονδηποτε ναυλομεσιτη και αν ρωτησετε θα σας πει η τυπικοτητα στην εξυπηρετηση των συμβατικων του υποχρεωσεων. Ο τιμητικος αυτος τιτλος που απονεμει η αγορα δεν δημαινει οτι ο ναυλωτης αυτος ειναι γαλαντομος, η τσιγκουνης στις διαπραγματευσεις, σημαινει απλα οτι τιμα την υπογραφη του στο ναυλοσυμφωνο κατω απο ολες τις συνθηκες.
Το μεγαλυτερο τεστ στην αξιοπιστια ενος ναυλωτου ερχεται οταν συνεχιζει να πληρωνει τα ναυλωμενα απο αυτον βαπορια ακομα και οταν η αγορα εχει πεσει, μεχρι το τελος της περιοδου ναυλωσης. Ναυλωτες που σπευδουν να πιεσουν για μειωση του ναυλου επικαλουμενοι διαφορες αιτιασεις δεν θεωρουνται FCC, αλλα μη σοβαροι.
Τι συμβαινει λοιπον οταν ενας ναυλωτης δεν διαβασει καλα την αγορα και ναυλωσει ‘’ψηλα’’, οταν κοινως την πατησει; Αν θελει να διατηρησει τον τιτλο του FCC θα πρεπει να συνεχισει να πληρωνει τα συμφωνημενα μεχρι τελους, ακομα και οταν δεν υπαρχει επαρκες εργο για τα πλοια, η οταν οι ανταγωνιστες του πληρωνουν λιγοτερα για αντιστοιχες μεταφορες. Αυτο ομως κοστιζει και μπορει να γραψει ζημιες, εκει που εγραφε κερδη. Γενικα ομως το να ειναι καποιος κυριος συνεπαγεται θυσιες. Εκτος βεβαια αν ειναι κατα διαταγην ‘’κυριος’’ δηλαδη αν η συμπεριφορα του ηταν προιον εκτελεσης εντολων ανωθεν και οχι αποτελεσμα δικης του προαιρεσης. Ειναι ευλογο να διερωταται καποιος αν ο ναυλωτης που απλα εκτελει, αντι να δρα οπως θεωρει σωστο, δικαιουται να αποκαλειται ετσι.
Στην πραξη, η πιατσα διακρινει μεταξυ οικονομικης αδυναμιας και απροθυμιας αλλα το αποτελεσμα δεν αλλαζει. Ο ναυλωτης πρεπει να σεβεται την υπογραφη του αν θελει να θεωρειται πρωτης ταξεως. Το τι γινεται στην πραξη απο δευτερης κατηγοριας ναυλωτες το ξερουμε ολοι. Προσχηματικα off-hire, γκρινιες, απειλες (του στυλ δεν θα ξαναπαρουμε βαπορι απο σας) και τελικα, αφου προηγηθουν ολα τα παραπανω, προσκληση για να συζητησουμε το προβλημα που βεβαιως ειναι προβλημα της μιας πλευρας και οχι αμφοτερων, με στοχο να συμφωνηθει ενας αμοιβαια αποδεχτος προωρος τερματισμος της εν ισχυει χρονοναυλωσης εναντι καποιων ανταλλαγματων, αναλογα με την περιπτωση ωστε να αποφευχθει με καθε θυσια η προσφυγη στη διαιτησια η στα δικαστηρια.
Εκτος πλεον και αν το τελευταιο – σε καποιες συγκεκριμενες περιπτωσεις – ειναι και το ζητουμενο, οσακις δηλαδη ο ναυλωτης εχει λογους να πιστευει οτι τα αρμοδια δικαστηρια θα τον δικαιωσουν. Ποτε συμβαινει αυτό; Μα οταν ναυλωτης και δικαστηρια υπαγονται στον αυτο προισταμενο, σε χωρες που λειτουργουν κατα διαφορετικους τροπους απ’ οτι οι δυτικες. Σε τετοιες περιπτωσεις ο κινδυνος να βρεθει ο πλοιοκτητης ‘’στα δυο στενα’’, οπως ελεγε ο μακαριτης Λεωνιδας Φακανας, ειναι περισσοτερο απο ορατος, και αν τα πλοια σ’ αυτη την κατασταση ειναι πολλα τοτε θα χρειαστουν ενισχυσεις. Προσοχη λοιπον, οι καιροι ειναι πονηροι.
ΑΠΟ-marinews.gr
