Ένα βήμα πριν από την οριστική κατάργηση του καμποτάζ βρίσκεται η Ελλάδα για τα κρουαζιερόπλοια με σημαία κρατών μη κοινοτικών που επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν τα Ελληνικά λιμάνια και κυρίως τον Πειραιά ως λιμάνια επιβίβασης και αποβίβασης επιβατών.
Το νομοσχέδιο αναμένεται να συζητηθεί στην Βουλή έως το τέλος του μήνα, με καθυστέρηση που έχει ως αποτέλεσμα να χαθεί το 2012 και ίσως το 2013. Όμως κάλιο αργά παρά ποτέ.
Υπολογίζεται ότι το ΑΕΠ θα αυξηθεί κατά 2 έως 3 δισ. ευρώ από τουριστικό συνάλλαγμα που θα προέλθει με την άρση του καμποτάζ.
«Κάθε μέρα που περνάει η χώρα μας μπορεί να προσελκύει επενδυτές και επενδύσεις, αλλά η κρουαζιέρα είναι πολύ σημαντική γιατί βοηθάει στη δημιουργία θέσεων απασχόλησης που έχουμε ανάγκη αυτή τη στιγμή», δήλωσε ο υπουργός Ανάπτυξης, ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, Μιχάλης Χρυσοχοίδης.
Για να φθάσουμε όμως στη σημερινή κρίσιμη καμπή πέρασαν πάρα πολλά χρόνια μέσα από συμπληγάδες πέτρες, μέσα από ένα συνεχή και αδιάκοπο αγώνα της Ένωσης Εφοπλιστών Επιβατηγών Πλοίων και τα τελευταία χρόνια του ΣΕΕΝ που διαδέχτηκε ουσιαστικά την προηγούμενη Ένωση.
Η Ελληνική Νομοθεσία παρείχε αποκλειστικά στα Ελληνικά επιβατηγά πλοία ακτοπλοΐας και κρουαζιέρας το δικαίωμα εκτέλεσης κυκλικών ταξιδιών με αφετήριο και τερματικό σταθμό Ελληνικά λιμάνια.
Ήδη από την δεκαετία του 1980 με την πλήρη ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα προέκυψε θέμα κοινής ναυτιλιακής πολιτικής και φυσικά τέθηκε το ερώτημα από την Commission για την κατάργηση του καμποτάζ.
Όμως μετά από επιμονή του Έλληνα Επιτρόπου του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας και της Ένωσης Εφοπλιστών Επιβατηγών Πλοίων, η Ευρωπαϊκή Ένωση δέχτηκε να παραμείνει ο προστατευτισμός των Ελληνικών Επιβατηγών Πλοίων και να καταργηθεί προοδευτικά μέσα σε περίοδο δέκα ετών.
Επειδή υπήρχε αρκετή πίεση από την Ευρωπαϊκή Ένωση γι’ αυτό το καυτό θέμα, στις 21/2/1990 πραγματοποιήθηκε συνάντηση με εκπροσώπους όλων των εμπλεκομένων φορέων της Ναυτιλίας και με συμμετοχή εκπροσώπων όλων των πολιτικών κομμάτων και του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας κατά την οποία αποφασίστηκε η σύσταση Εθνικής Επιτροπής Ναυτιλίας, κύριο έργο της οποίας ήταν η υποστήριξη των Ελληνικών θέσεων στην Ευρωβουλή, κάτι που τελικά επετεύχθη.
Όμως παρά τις προσπάθειες της Επιτροπής, το Συμβούλιο Υπουργών Μεταφορών και Ναυτιλίας της Ευρωπαϊκής Κοινότητας ψήφισε στις 7/12/1992 τον κανονισμό 3577/92 που αφορούσε το καμποτάζ και τέθηκε σε ισχύ από 1ης Ιανουαρίου του έτους 1993.
Οι ρυθμίσεις αυτού του Κανονισμού προέβλεπαν απελευθέρωση του καμποτάζ για τα κρουαζιερόπλοια για μεν τις κρουαζιέρες μεταξύ ηπειρωτικών λιμένων την 1/1/1995, για δε τις κρουαζιέρες με προσεγγίσεις και σε νησιά την 1/1/1999.
«Στην πράξη σε ό,τι αφορούσε την χώρα μας, ο εν λόγω κανονισμός εφαρμόστηκε για τα Ελληνικά κρουαζιερόπλοοια πολύ αργότερα και επίσης για όσα έφεραν σημαία κράτους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από τότε άρχισε ένας συνεχής αγώνας για την πλήρη απελευθέρωση του καμποτάζ και για τα υπό μη κοινοτικές σημαίες κρουαζιερόπλοια.
Οι συνεχείς παρεμβάσεις μας προς τις αρμόδιες αρχές του τόπου και ιδιαίτερα του ιστορικού Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας για την ανάγκη κατάργησης αυτού του αναχρονιστικού μέτρου που ίσχυε μόνο στην Ελλάδα , απέβαιναν άκαρπες. Πάντα προσκρούαμε σε αρνήσεις και αδιέξοδα παρά το ό,τι όλοι ή σχεδόν όλοι παραδέχονταν ότι η κατάργση του καμποτάζ στην κρουαζιέρα θα απέφερε ικανοποιητικά οικονομικά οφέλη και θα ενίσχυε έτσι σημαντικά την εθνική μας οικονομία.
Σήμερα λοιπόν ζούμε σε μια νέα πραγματικότητα» επισημαίνει στο «Πρώτο ΘΕΜΑ» ο Μιχάλης Λάμπρος Γενικός Διευθυντής της MAJESTIC INTERNATIONAL CRUISES INC., Αντιπρόεδρος Ένωσης Εφοπλιστών Κρουαζιεροπλοίων & Φορέων Ναυτιλίας.
Για να επιτύχει όμως η μετά την άρση του καμποτάζ εποχή πρέπει εκτός των ανωτέρω να δρομολογηθούν άμεσα και οι πιο κάτω βασικές ενέργειες. Ο Μιχ.Λάμπρος επισημαίνει:
- «Να γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες για την δημιουργία δεύτερου τελεφερίκ στην Σαντορίνη ώστε να εξυπηρετούνται οι πολυπληθείς επισκέπτες του νησιού.
- Οι λιμενικές εγκαταστάσεις των νησιών μας είναι σε πρωτόγονη κατάσταση και είναι αδύνατον να εξυπηρετήσουν τους επιβάτες των γιγαντιαίων κρουαζιεροπλοίων που ναυπηγούνται καθημερινά και που συνήθως μεταφέρουν επιβάτες από 3000-5000 και καμμιά φορά 6000. Πρέπει να γίνουν άμεσα προγράμματα ώστε να ξεκινήσουν ει δυνατόν και από χθες οι εργασίες κατασκευής των απαραίτητων υποδομών είτε με κρατική βοήθεια είτε με κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης είτε το ευκολότερο και συντομότερο με την προσέλκυση κεφαλαίων από τις μεγάλες εταιρείες κρουαζιεροπλοίων όπως έγινε ήδη στα περισσότερα λιμάνια των Μεσογειακών χωρών και της Τουρκίας.
- Εκτός όμως από τις υποδομές χρειάζονται κι άλλες παρεμβάσεις κυρίως στις περιοχές Πειραιά, Θεσσαλονίκης και Κρήτης και αυτό μεταφράζεται σε κατασκευή ή διαμόρφωση συγκοινωνιακού δικτύου, ικανού να μπορεί να μεταφέρει χωρίς καθυστέρηση τους επιβάτες από τα κρουαζιερόπλοια στους αρχαιολογικούς χώρους και στις αξιοθέατες περιοχές. Εάν δεν πραγματοποιηθεί και αυτή η σημαντική προσπάθεια, φοβούμεθα ότι θα δημιουργηθεί το αδιαχώρητο, όπως συμβαίνει σήμερα σε ορισμένες ημέρες της εβδομάδας στην Σαντορίνη.
- Απαραίτητος παράγοντας επίσης είναι η ασφάλεια των λιμανιών μας και για τα πλοία αλλά κυρίως για τους επιβάτες. Τα περισσότερα λιμάνια μας δεν πληρούν δυστυχώς ούτε τους στοιχειώδεις διεθνείς κανόνες ασφαλείας» και καταλήγει:
«Βέβαια δεν πρέπει να περιμένομε δραματικές αλλαγές από την μια μέρα στην άλλη. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι για να αναπτυχθεί η κρουαζιέρα στην Καραϊβική, όπως είναι στη σημερινή της μορφή, πέρασαν αρκετές δεκαετίες και έγιναν αρκετές παρεμβάσεις ιδιαίτερα των μεγάλων πλοιοκτητριών εταιρειών κρουαζιεροπλοίων, όπως της Carnival και της Royal Caribbean, οι οποίες επένδυσαν αρκετά εκατομμύρια δολάρια για να δημιουργηθούν οι κατάλληλες υποδομές στα λιμάνια προσέγγισης ή ακόμα και να δημιουργηθούν νέοι προορισμοί σε σχεδόν ακατοίκητα νησιά».
Του
Μηνά Τσαμόπουλου
για το Πρώτο ΘΕΜΑ
Αναδημοσίευση
