«Λυπούμαι ειλικρινά που ύστερα από πενήντα και πλέον χρόνια παρουσίας μου στην Ακτή Μιαούλη και προσφοράς μου, κατά το μέτρο του δυνατού, στην υπόθεση της μεγάλης Ελληνικής Ναυτιλίας και ιδιαίτερα στους τομείς του επιβατηγού πλοίου, αναγκάζομαι εκ των πραγμάτων να απαντήσω στην κατάπτυστη για το πρόσωπό μου ανακοίνωση της ΠΑΕΘΕΝ σε πρόσφατο δημοσίευμά μου στην εφημερίδα ΑΞΙΑ με τίτλο «Έχει πάρει την κατρακύλα η Ακτοπλοΐα».
Διερωτώμαι σε ποιο σημείο της συνέντευξής μου διέκρινε η ΠΑΕΘΕΝ αναφορά μου του τύπου: «Τέρμα οι Έλληνες ναυτεργάτες, εμπρός για φθηνό εργατικό δυναμικό ιδιαίτερα στα κατώτερα πληρώματα».
Οι αναφορές μου στην συνέντευξή μου δεν είναι προσωπικές μου απόψεις. Είναι απόψεις που έχουν επανειλλημένα διατυπωθεί εγγράφως από όλες τις Εφοπλιστικές Ενώσεις προς όλους τους αρμόδιους φορείς και τα Υπουργεία. Απόψεις που έχουν εκφράσει κατά καιρούς το Ναυτικό Επιμελητήριο της Ελλάδος, ο ΣΕΕΝ και ο ΕΕΝ.
Προσωπικά δεν δέχομαι μαθήματα εθνικοφροσύνης σε ό,τι αφορά την Ελληνική Επιβατηγό Ναυτιλία και τα πανάξια Ελληνικά πληρώματα όλων των κατηγοριών. Άλλωστε οι μέχρι σήμερα ξεκάθαρες θέσεις μου για τον Έλληνα ναυτικό είναι γνωστές σε όλους.
Υπενθυμίζω στους σημερινούς ιθύνοντες της ΠΑΕΘΕΝ τις προσπάθειες και τους αγώνες που κατέβαλα εγώ προσωπικά το έτος 1967 να πείσω τον αείμνηστο Αντώνη Χανδρή για την επαναφορά των 630 Ελλήνων ναυτικών στο υπερωκεάνιο «ΑΥΣΤΡΑΛΙΣ» όταν άλλαξε σημαία και αντικατέστησε όλους τους Έλληνες ναυτικούς με Ιταλούς. Επίσης υπενθυμίζω στους σημερινούς ιθύνοντες της ΠΑΕΘΕΝ τους αγώνες και την στενή συνεργασία που είχα με τους πρώην Προέδρους τους αλλά και τους Προέδρους της Πανελλήνιας Ένωσης Μαγείρων και ιδιαίτερα τους αειμνήστους Αρσένη Λουρεντζάτο και Σπύρο Ραυτόπουλο.
Δεν τα γνωρίζουν όλα αυτά όπως δεν γνωρίζουν και τον ρόλο που έπαιξα μεταξύ των ναυτεργατικών σωματείων κατά την διάρκεια της επταετίας για να κρατηθούν τα δικαιώματα των Ελλήνων ναυτεργατών ζωντανά.
Ας ερωτήσουν τον αγαπητό μου φίλο πρώην Πρόεδρο των Μαγείρων, Γιώργο Μαρουλάκη για την στάση μου και τις ενέργειές μου για να κρατηθούν τα Ελληνικά πληρώματα στο υπερωκεάνιο «ΕΛΛΗΝΙΣ» το έτος 1968.
Διερωτώμαι επίσης γιατί η ΠΑΕΘΕΝ στην αναφορά της δεν ασχολείται με όλα τα άλλα μέτρα που προτείνουν οι Εφοπλιστικές Ενώσεις για την ανταγωνιστικότητα του Ελληνικού επιβατηγού πλοίου και επαναλαμβάνονται στην συνέντευξή μου και συγκεκριμένα στα μέτρα για την ακτοπλοΐα και τα οχηματαγωγά.
Δεν είδα ποτέ την ΠΝΟ ή οποιοδήποτε άλλο ναυτεργατικό σωματείο να βγει και να στηρίξει όλα τα άλλα αιτήματα του ΣΕΕΝ, του ΕΕΝ και του Ναυτικού Επιμελητηρίου της Ελλάδος που αφορούν την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του Ελληνικού επιβατηγού πλοίου.
Αν όλοι εμείς κατά την άποψή σας κάνομε λάθος ζητώντας μέτρα για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του Ελληνικού επιβατηγού πλοίου και πάντα, κατά την δική σας άποψη, ο μοναδικός μας στόχος είναι ο αφελληνισμός αυτού του κλάδου και η εξαφάνιση των Ελλήνων ναυτεργατών, πώς εξηγείται το γεγονός ότι από τις περίπου 15,000 εν ενεργεία ΄Ελληνες ναυτικούς (δυστυχώς φθάσαμε από 60/70,000 την δεκαετία 1970/1980 σε μόλις 15,000 σήμερα), οι δέκα χιλιάδες και πλέον απασχολούνται στα Ελληνικά και Ελληνόκτητα επιβατηγά πλοία?
Σε ό,τι αφορά την παρατήρησή σας για τις δραστηριότητές μου στην κρουαζιερόπλοιο ναυτιλία, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω διότι είσαστε ο μοναδικός ναυτιλιακός φορέας που διατυπώνετε την άποψη ότι «ολοκλήρωσα το έργο μου στην άρση του καμποτάζ για τα υπό σημαίες-ευκαιρίες» και με αυτόν τον τρόπο πιστώνετε αυτήν την ενέργεια στο πρόσωπό μου αφαιρώντας την από τους πολυετείς αγώνες όλων των Εφοπλιστικών ενώσεων, των φορέων της Ναυτιλίας και του Ναυτικού Επιμελητηρίου της Ελλάδος αλλά και του ίδιου του Πρωθυπουργού της χώρας που έλαβε αυτήν την θαρραλέα απόφαση.
Σε ό,τι αφορά το OCEAN MAJESTY προς αποκατάσταση της αλήθειας διευκρινίζω ότι το έτος 1988 επιδοτήθηκε η ευρύτατη κλίμακος μετασκευή του στο Πέραμα (κόστος άνω των πενήντα εκατομμυρίων Δολαρίων, ρεκόρ μετασκευής για την εποχή εκείνη) από κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και όχι από χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων και δανειοδοτήθηκε από την ΕΤΒΑ.
Είχε υποχρέωση να διατηρήσει την Ελληνική σημαία για μια δεκαετία, άλλαξε σε σημαία Πορτογαλίας μετά από δεκαπέντε χρόνια λόγω ναυλώσεως στην Βόρεια Ευρώπη και είναι το μοναδικό κρουαζιερόπλοιο που εξόφλησε το δάνειό του στην ΕΤΒΑ.
Όσον αφορά την επισήμανσή σας για «ακόμα πιο κερδοφόρες ναυτιλιακές εταιρείες» σας παραπέμπω στους ζημιογόνους ισολογισμούς όλων των ακτοπλοϊκών εταιρειών, όπως ανέφερα πιο πάνω.
Επειδή σέβομαι τον εαυτό μου και τα πενήντα χρόνια προσφοράς μου στην υπόθεση της Ελληνικής Επιβατηγού Ναυτιλίας αλλά και την στήριξή μου όλα αυτά τα χρόνια στον Έλληνα ναυτικό, δεν σκοπεύω να εμπλακώ σε οποιαδήποτε συνέχιση ανωφελούς διαλόγου με την ΠΑΕΘΕΝ. Θεώρησα όμως υποχρέωσή μου να απαντήσω σε μια ανακοίνωση που θίγει το πρόσωπό μου και την ιστορία μου στην Ακτή Μιαούλη, ανακοίνωση την οποία πληροφορήθηκα μέσω του ημερήσιου τύπου.
Δεν είχαν ούτε το θάρρος να μου την στείλουν απ’ ευθείας στο γραφείο μου.
Ευχαριστώ.
Μιχάλης Λάμπρος
Αντιπρόεδρος ΣΕΕΝ
Κλάδου Κρουαζιεροπλοίων»
ΑΠΟ-marinews.gr
