Στις εργασίες του συνεδρίου στις οποίες και έλαβαν μέρος επώνυμα στελέχη της διεθνούς ναυτιλιακής κοινότητας, μετά το χαιρετισμό του προέδρου του Σωματείου, Γιάννη Παχούλη, οι κ.κ Ιωάννης Λύρας και Λεωνίδας Δημητριάδης - Ευγενίδης επεχείρησαν προσέγγιση του μοντέλου καταδεικνύοντας το λεπτό των ισορροπιών που απαιτεί.
Στη συζήτηση επιχειρήθηκε διερεύνηση των οριζόντων με τον κ. Λύρα να σημειώνει πως η Κίνα θα συνεχίσει να αυξάνει το μερίδιό της στη ναυτιλία τα επόμενα χρόνια, όμως κατέθεσε την πεποίθησή του ότι και η ελληνική ναυτιλία θα συνεχίσει να διαδραματίζει τον ίδιο πρωταγωνιστικό ρόλο στη διεθνή ναυτιλία.
Στο σημείο αυτό εξέφρασε την ελπίδα πως οι ρυθμιστικές αρχές και ο τραπεζικός τομέας θα συνεχίσουν να υποστηρίζουν την ελληνική ναυτιλιακή βιομηχανία, μια βιομηχανία που, όπως τόνισε, είναι η ενσάρκωση του επιτυχημένου μοντέλου των ιδιωτικών επιχειρήσεων, που χαρακτηρίζονται από ανθεκτικότητα και δυναμισμό.
Από την πλευρά του ο κ. Δημητριάδης-Ευγενίδης δεν παρέλειψε να εστιάσει στο γεγονός ότι υπάρχει ήδη μια στροφή προς την Ανατολή, περιοχή στην οποία υπάρχει συσσώρευση τεράστιας ρευστότητας παραπέμποντας στον προβληματισμό που έχει σχετικά αναπτυχθεί.
Εστιάζοντας στο παραδοσιακό μοντέλο ο κ. Λύρας μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στις οικονομοτεχνικές παραμέτρους ενώ επισήμανε ότι η φορτηγός ναυτιλία είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας πλήρως ανταγωνιστικής αγοράς για να τονίσει χαρακτηριστικά αναφερόμενος στα της χρηματοδότησης της ναυτιλίας πως οι μεγάλες αλλαγές στη ναυτιλιακή αγορά, την τελευταία δεκαετία, κατέδειξαν ότι η ναυτιλία θα παραμείνει για πάντα ένας δυνητικά πολύ σημαντικός τομέας για όσα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα κατανοούν τα χαρακτηριστικά του.
Ωστόσο δεν παρέλειψε να τονίσει πως είναι προς το συμφέρον των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων να εξασφαλίσουν ότι οι μικροί πλοιοκτήτες θα παραμείνουν σε ικανούς αριθμούς για να σημειώσει επίσης ότι υπάρχει εξοικείωση με το αίσθημα ότι «οι τράπεζες δεν θα πρέπει να είναι όπως κάποιος που σας δανείζει μια ομπρέλα όταν ο ήλιος λάμπει και τη ζητεί πίσω, όταν αρχίζει να βρέχει». Κλείνοντας ο κ. Λύρας μεταξύ άλλων τόνισε πως το'' μυστικό'' της επιτυχίας και η επιβίωση των Ελλήνων εφοπλιστών -τολμώ να πω- βρίσκεται στα ''γονίδια'', βρίσκεται στη ναυτική παράδοση, την ανθεκτικότητα και την ανάληψη κινδύνων, αλλά και στην προσήλωση σε δύο φράσεις από την εποχή του Σωκράτη και του Κομφούκιου, που σημαίνουν ουσιαστικά το ίδιο πράγμα. ''Μηδέν άγαν'' και ''μέτρον άριστον''».
Από την πλευρά του ο κ. Δημητριάδης-Ευγενίδης αναφέρθηκε στους παράγοντες που επηρεάζουν τη διαμόρφωση της ναυλαγοράς έκανε λόγο για την υπερπροσφορά τονάζ ενώ δεν παρέλειψε να σημειώσει και τις παραμέτρους που μπορεί να αλλάξουν άρδην το σκηνικό εκτονώνοντας τις προς τα κάτω πιέσεις των αντίστοιχων δεικτών.
Ωστόσο στο σημείο αυτό έθεσε ερώτημα για το αν οι παράμετροι αυτές από κοινού με μία σειρά γεγονότα (όπως οι πλημμύρες στην Αυστραλία και ο σεισμός στην Ιαπωνία) μπορεί να απορροφήσουν τον αντίκτυπο από την εισροή παγκόσμια ενός πολύ μεγάλου αριθμού νεότευκτων πλοίων για να σημειώσει ευθείς αμέσως ότι ανεξάρτητα από τις εξελίξεις σε γεωπολιτικό επίπεδο, τόσο σε παγκόσμιο επίπεδο όσο και στην περιοχή, και όσο και αν η Ινδία και η Κίνα συνεχίσουν να ωθούν θετικά τη ναυλαγορά, πίεση στις ναυλαγορές θα υπάρχει.
Εστιάζοντας στα χρηματοπιστωτικά έθεσε το ζήτημα της συσσώρευσης κεφαλαίων σε όλο και λιγότερους «παίκτες», σε συνδυασμό με το σφίξιμο της παραδοσιακής χρηματοδότησης τονίζοντας πως θα αναδειχθεί ως κρίσιμη η συμμετοχή σημαντικών επενδυτικών σχημάτων στη ναυτιλία και η ισορροπία που θα διατηρηθεί μεταξύ της βραχυπρόθεσμης κερδοσκοπίας και της υγιούς πρακτικής στη ναυτιλία.
Ταυτόχρονα, επισήμανε ότι η συνθήκη της Βασιλείας ΙΙΙ θα ασκήσει ακόμα περισσότερη πίεση στις ναυτιλιακές εταιρείες και, ειδικότερα, στις μεσαίες και μικρές επιχειρήσεις του κλάδου.
Κλείνοντας κ. Λεωνίδας Δημητριάδης - Ευγενίδης δεν παρέλειψε να αναφερθεί στη μεγάλη προσφορά της ελληνόκτητης ναυτιλίας στην οικονομία της χώρας.
Στη δεκαετία 2000 - 2010, η ναυτιλία συνεισέφερε 140 δισ. ευρώ σε εισπράξεις από ξένο συνάλλαγμα στην Ελλάδα.
Αυτό, όπως χαρακτηριστικά είπε, αντιστοιχεί στο ήμισυ του συνολικού δημόσιου χρέους της χώρας το 2009 που ισοδυναμούσε με 280 δισ. ευρώ, ήτοι 3,5 φορές των εισπράξεων της Ελλάδας από την Ε.Ε. για την περίοδο 2000 - 2013, που ανέρχονται σε 46 δισ. ευρώ (26 δισ. ευρώ από το Τρίτο Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και 20 δισ. ευρώ από το Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς).
Και κατέληξε λέγοντας πως οι θεαματικές αυτές εισροές οφείλονται σε 750 ναυτιλιακές εταιρείες ελληνικών συμφερόντων.
ΑΠΟ-theseanation.gr
