Διότι το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο ευθύνονται για πολλά, αλλά σίγουρα δεν ευθύνονται για την κυβερνητική ανικανότητα ακόμη και στη λήψη αυτονόητων πρωτοβουλιών που δεν έχουν κόστος, όπως στην περίπτωση του καμποτάζ.
Το πρώτο, λοιπόν, και σημαντικότερο βήμα είναι η πλήρης άρση του καμποτάζ στην κρουαζιέρα, κάτι το οποίο ευνοείται τόσο από τη διεθνή κατάσταση, όσο και τη προνομιακή θέση της πατρίδας μας. Άλλωστε, με τις κατάλληλες υποδομές, στην Ελλάδα υπάρχει η δυνατότητα πραγματοποίησης κρουαζιέρων ακόμη και το χειμώνα.
Επομένως, καλούμαστε να κάνουμε απλά ό,τι γίνεται σε όλο τον κόσμο και όχι τη γεμάτη περιορισμούς άρση α λα Πα.Σο.Κ, η οποία αποθαρρύνει όλες τις μεγάλες εταιρείες. Μια τέτοια εξέλιξη πρόκειται να τριπλασιάσει τα έσοδα σε πάνω από 1,5 δισ. Ευρώ, ενώ υπολογίζεται ότι θα δημιουργηθούν 15.000 νέες θέσεις εργασίας.
Γιατί δεν αρκεί να αυξάνεται η κίνηση στα λιμάνια, αλλά τα κέρδη θα έρθουν μόνο εάν αποκτήσουμε homeports. Για να γίνει, όμως, αυτό, πρέπει να γίνουμε ανταγωνιστικοί και η άρση του καμποτάζ είναι το πρώτο βήμα, σε συνδυασμό, φυσικά, με την αναβάθμιση της ναυτικής και τουριστικής εκπαίδευσης.
Από εκεί και πέρα είναι αναμφισβήτητο ότι μπορούμε –και οφείλουμε- να αναβαθμίσουμε επιτέλους τις λιμενικές υποδομές μας, ένα αγκάθι ετών, το οποίο θα το επιτύχουμε μέσα από δοκιμασμένες συνταγές, όπως αυτοχρηματοδοτούμενα ή με προνομιακή χρηματοδότηση έργα, Συμβάσεις Παραχώρησης και ΣΔΙΤ.
Γιατί επενδυτικό ενδιαφέρον υπάρχει, χωρίς δυστυχώς να συνοδεύεται από σαφή πολιτική βούληση, ενώ παγκόσμια πρωτοτυπία είναι και το ότι ουσιαστικά δεν υπάρχει καν αρμόδιος συνομιλητής, όπως καταμαρτυρούν εκπρόσωποι εταιρειών στο χώρο της κρουαζιέρας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτοχρηματοδοτούμενου έργου που χάθηκε, ήταν η σύμβαση «Μελέτη, Κατασκευή, Χρηματοδότηση, Λειτουργία, Αξιοποίηση των ακινήτων του Λιμένα Σκαφών Αναψυχής του Θαλασσίου Μετώπου των Σταθμών Κρουαζιέρας και Ακτοπλοΐας στο Λιμένα Ηρακλείου Κρήτης», προϋπολογισμού 70 εκατομμυρίων ευρώ, το οποίο κληροδοτήθηκε στην παρούσα Κυβέρνηση και δυστυχώς ακυρώθηκε λόγω της καθυστέρησής της να ορίσει νέες διοικήσεις λιμένων.
Αλλά χωρίς λιμενική πολιτική και προγραμματισμό, χωρίς σαφή προσανατολισμό δεν έχουμε δικαίωμα να αναρωτιόμαστε τι δεν πάει καλά ή να θεωρούμε ότι όλα πάνε καλά. Με κινήσεις όπως ο διπλασιασμός ακόμη και του κόστους ελλιμενισμού, όπως ενδεικτικά συνέβη στον Πειραιά, δεν πρόκειται να προσελκύσουμε -και δε θα προσελκύσουμε- επενδυτικό ενδιαφέρον. Δεν είναι δυνατό να συγκρίνουμε τις τιμές μας με λιμάνια, όπως της Βαρκελώνης, όταν άλλοι είναι οι ανταγωνιστές μας και, συγκεκριμένα, τα λιμάνια της ευρύτερης περιοχής μας.
Επομένως, τρόποι υπάρχουν, αρκεί να υπάρχει θέληση. Αλλά δυστυχώς σήμερα όχι απλά δεν υπάρχει βούληση και σχεδιασμός, αλλά έχοντας το προνόμιο να κρίνουμε εκ του αποτελέσματος, δεν υφίσταται καν αρμόδιος κρατικός μηχανισμός.
Η ελληνική ευκαιρία για ανάπτυξη της κρουαζιέρας παραμένει ανεκμετάλλευτη, με συνέπεια να κινδυνεύουμε να χάσουμε –αν δεν χάσαμε ήδη- για μια ακόμη χρονιά το πλοίο. Τώρα πως αυτή την κατάντια, η Κυβέρνηση τη θεωρεί και την παρουσιάζει ως δείγμα της επιτυχίας της πολιτικής της, είναι ένα άλλο ζήτημα...
ΑΠΟ-marinews.gr
Άρθρο
του Γιάννη Πλακιωτάκη
βουλευτή ΝΔ
